MAUZOLEUM POWĄZKI
Projekt realizowany w ramach konkursu na opracowanie koncepcji architektonicznej Panteonu-Mauzoleum ofiar zbrodni na Powązkach w Warszawie.
Głównym założeniem projektowym było stworzenie eleganckiego, kameralnego oraz w jak największym stopniu ażurowego miejsca dla bliskich oraz innych osób, chcących złożyć hołd ofiarom zbrodni komunistycznych.
Bardzo duży nacisk został postawiony na symbolikę, która
w sposób nieoczywisty pobudza emocje. W efekcie powstało miejsce przepełnione szacunkiem, pamięcią oraz refleksją nad losem ludzi poległych.
W projekcie zrezygnowano ze standardowego dachu,
a we wnętrzu atrium, które tworzą ściany kolumbarium, powstał niewielki kurhan symbolizujący zbiorową mogiłę z posadzonym na jego szczycie dębem.
Drzewo symbolizuje poprzez swą siłę i niezłomność, indywidualizm
i nonkonformizm, a wraz z upływem lat ma stworzyć naturalne zadaszenie wnętrza.
W budynku rozsunięto ściany, co miało symbolizować rozłam systemu komunistycznego oraz być ukłonem w stronę pomnika poświęconego pamięci Niewinnie Straconych Więźniów Politycznych, stojącego niegdyś na tym terenie. Zabieg ten ma też znaczenie dla samej bryły, gdyż sprawia,
że jest ażurowa, dzięki czemu w dyskretny sposób ukazuje wnętrze, zamieniając mauzoleum w swego rodzaju scenę.
Elewacja budynku została podzielona na pionowe pasy szerokości modułu wewnętrznego, które wraz ze zbliżaniem się ku wejściu nierytmicznie wystają lub wchodzą w elewację wzmacniając tym samy symbol wejścia jako rozłamu.
Na części B kwatery Ł, został utworzony plac, zakończony
od strony południowo wschodniej krzyżem, który nadaje powagi miejsca. Całość przeplatają pasy zieleni obsadzone makami oraz zbożem. Roślinność Polskich pól w kontraście
z geometryczną bryłą Mauzoleum przedstawia przebytą drogę w celu uzyskania suwerenności.
